BİR GODOT SÖYLENCESİ

 Ee gidiyor muyuz diye sordu Estragon. Gidelim, dedi Vladimir. Oldukları yerde kıpırdamadan durdular. Ağaç, Estragon ve Vladimir. Godot ise gelmedi. Oysa gelebilirdi. Canı istemedi, bir çocukla haber gönderdi. İşim çıktı bir sonraki gün geleceğim dedi. Sonra oturup uzaktan onları izledi. Gitmelerini bekledi, gitmediler. Godot bu duruma pek şaşırdı. Estragon ve Vladimir ertesi gün de bekledi.

 Godot buluşmaya gidecekti peki gittiği zaman ne diyecekti? Gidebileceği halde yanlarına gitmemiş, üstelik yalan da söylemişti. Vladimir ve Estragon ise Godot’a inanmıştı. Buluşma yerinden hiç ayrılmadan onu bekliyorlardı. Godot düşündü ve gitmekten vazgeçti, çocukla yine aynı haberi gönderdi. Onlar beklemeye devam ettiler. Godot hem şaşırdı hem kızdı. O gün gelmeyeceğini bile bile neden bekliyorlardı? Hem bu şekilde daha ne kadar bekleyeceklerdi? Godot merak etti, ama gelmeyeceğini de söylemedi, çünkü ne olacağını merak ediyordu. Her gün aynı şekilde haber yollamaya devam etti.

Vladimir ve Estragon hiçbir yere gitmiyordu. Godot yanlarına mı gitsem diye düşündü. Sonra vazgeçti. “Madem bu kadar beklediler, biraz daha beklesinler. Hem ben gelince ne olacak? Belki de onlara oynadığım oyunu anlayacaklar.” Korktu. Korkusu öfkeye dönüştü: “2 aptal!”

Aynı şeyler sürgit devam etti. Vladimir ve Estragon hep aynı yerde bekliyorlardı. Godot ise endişelenmeye başlamıştı: Ne yapacaklar beni? Ben ne yaptım ki onlara? Benden ne istiyor olabilirler? Çocuk her gün aynı haberi götürüyor, Vladimir bekliyor, Estragon bekliyor Godot bu beklemelere bir anlam veremiyordu. Endişesi korkuya dönüşmüştü: Benim nerede olduğumu öğrenirlerse ya? Beklemeyi bırakıp buraya gelirler mi? Gelirlerse ne olur? Kim bilir…

Kaçacak bir yer aramaya başladı. Sonra daha çok öfkelendi. Gelecek olurlarsa ben de onlara yapacağımı bilirim diye içinden geçirdi. Aklı fikri Vladimir ve Estragon’daydı. Haber götüren çocuktan da şüpheleniyordu. “Tembihlediğim laflardan başka bişey söylüyor olmasın sakın?” Çocuğun ağzını aradı. Sonra boşuna kuruntu yaptığını düşündü. “ Bir daha kapıma kadar gelme. Uzun bir süre burada olmayacağım, artık haber götürmene de gerek yok” dedi. Çocuğa yüklü bir bahşiş verdi ve gönderdi. 

Çocuk, Vladimir ve Estragon’un yanına bir daha gitmedi. Ama onlar yine de bekledi. Godot artık uyuyamıyordu. Gece ve gündüz onları izliyordu. Uzun bir zamandır bekliyor olmalarına rağmen hiç kızgın görünmüyorlardı. Godot ise çok öfkeliydi. Onların yanına gidecek ve ağzına geleni söyleyecekti. Ama bir türlü gidemiyordu. Uzaktan izlemeye devam ediyordu. Ağaç , Vladimir ve Estragon ise oldukları yerde kıpırdamadan duruyorlardı.